Poprawa jakości powietrza w szkołach – chemia i pleśń

Ograniczenie toksycznych substancji chemicznych i pleśni ma kluczowe znaczenie dla dobrej jakości powietrza w szkołach.
Ustanowienie przepisów mających na celu poprawę jakości powietrza w pomieszczeniach i wartości dopuszczalnych dla typowych substancji zanieczyszczających powietrze w miejscach, w których gromadzą się wrażliwe populacje, to kluczowy początek (Vlaamse Regering, 2004; Lowther i in., 2021; UBA, 2023; Gouvernement de France, 2022).
Należy zorganizować jasne źródła narażenia na zanieczyszczenia powietrza w pomieszczeniach, takie jak sprzątanie, malowanie itp., aby zminimalizować narażenie dzieci, planując je po godzinach lekcyjnych, stosując niskoemisyjne produkty i materiały czyszczące, priorytetowo traktując czyszczenie na mokro, instalując odkurzacze z filtrami HEPA, minimalizując użycie toksycznych chemikaliów i wykorzystując technologie takie jak płyty sorpcyjne (powierzchnie zaprojektowane w celu wychwytywania określonych substancji zanieczyszczających) i monitorowanie CO2 w klasach jako wskaźnik jakości powietrza w pomieszczeniach.
W większości szkół jakość powietrza na zewnątrz może być lepsza pod kilkoma względami od jakości powietrza w pomieszczeniach, a wentylacja jest głównym narzędziem poprawiającym jakość powietrza w pomieszczeniach lekcyjnych i laboratoriach. Obniża poziom CO2 i ryzyko chorób przenoszonych przez aerozole, usuwa wilgoć (i związane z nią ryzyko pleśni – patrz poniżej), a także zapachy i toksyczne chemikalia z wyrobów budowlanych, mebli i środków czyszczących (Fisk, 2017; Aguilar i in., 2022).
Wentylację budynków można poprawić poprzez:
(1) otwieranie okien i drzwi w celu doprowadzenia powietrza z otoczenia,
(2) korzystanie z urządzeń grzewczych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych (HVAC) oraz zapewnienie prawidłowego działania wentylatorów wyciągowych w łazienkach i kuchniach oraz (3) przekazywanie niezbędnej wiedzy i instrukcji uczniom, rodzicom, wykładowcom i personelowi
(Beregszaszi i in., 2013; Komisja Europejska i in., 2014; Baldauf i in., 2015; Jhun i in., 2017; Rivas i in., 2018; Thevenet i in., 2018; Brand i in., 2019 ; WHO Europa, 2022).